درمان پنیک با نوروفیدبک ممکن است؟ اکثریت بیماران پنیک شاهد این موضوع هستند که یکی از درمان‌های متداول برای این درمان استفاده از دارو‌های ضد افسردگی است. در واقع این دارو‌ها شدت علائم هراس را کاهش داده و حملات پنیک را از بین می‌برند اما تاکنون در رابطه با درمان قطعی پنیک با نوروفیدبک ILF چیزی شنیده اید؟ در این مقاله درباره درمان‌های مؤثر برای اختلال هراس و پنیک صحبت می‌کنیم.
آشنایی با اختلال پنیک
تجربه اختلال پنیک برای افراد اینگونه است که حس ترس و نگرانی و اضطراب به طور ناگهانی برایشان شروع میشود و به اوج خود میرسد و ممکن است که حتی حمله شدید را برای این بیماران به همراه داشته باشد. این اختلال علائم شدیدی دارد که در همه افراد یکسان نیست و هر شخص برخی از آن ها را تجربه خواهد کرد. افراد مبتلا به پنیک به دنبال یک درمان همانند نوروفیدبک ILF هستند که بتوانند کنترل بیشتری بر هراس و نگرانی خود ایجاد کنند و درمان و بهبود این مسئله را برای خود رقم بزنند.
اختلال هراس اغلب در بیماران مبتلا به آگورافوبیا (۲۶ درصد) یا هراس اجتماعی (۳۳ درصد) رخ می‌دهد که شامل اضطراب گسترده در مورد تعامل اجتماعی هستند. تقریباً از هر سه بیمار مبتلا به اختلال پنیک یک نفر افسرده است و از هر پنج نفر یک نفر اقدام به خودکشی میکند. اگرچه بیماران مبتلا به اختلال پنیک ممکن است با الکل خود درمانی کنند، اما شیوع سوء مصرف الکل و مواد در طول زندگی در این گروه تفاوت قابل توجهی با جمعیت عمومی ندارد.
علائم پنیک در افراد
علائم پنیک چگونه ایجاد میشود؟ تصور میشود که فوبیا از احساسات درونی افراد شکل میگیرد و باعث میشود فرد رفتار اجتنابی و دفاعی از خود نشان دهد. علاوه بر مدل‌های عصبی شیمیایی و ژنتیکی برای این اختلال، برخی از محققان یک مدل شناختی ارائه کرده‌اند که در آن بیماران یاد می‌گیرند افکار و احساسات را به‌عنوان نشانه‌های فیزیکی اشتباه تفسیر کنند.
به عنوان مثال، زنی را تصور کنید که از تنها ماندن در هنگام خروج شوهرش برای کار می‌ترسد، ممکن است این ترس را از نظر فیزیولوژیکی تجربه کند (مانند تنگی نفس، عرق کردن) که به نوبه خود باعث میشود بیشتر احساس اضطراب کند و مدام به خود بگوید که من چه مشکلی دارم؟
نظریه دیگر این است که بیماران در غیر این صورت احساسات خوش خیم بدن را به حملات پانیک تشدید می‌کنند (مدل رفتاری). برای مثال، مردی که ضربان قلبش هنگام عصبانیت تند میشود، ممکن است این احساس و اضطراب ناشی از آن را به درد قفسه سینه ناشی از یک «سکته قلبی» تبدیل کند.
بیماران مبتلا به اختلال پنیک معمولاً درباره حملات خود که به طور ناگهانی رخ می‌دهد، نگران هستند. حملات پنیک معمولاً بیش از ۱۰ دقیقه طول می‌کشد (اگرچه طول حملات متغیر است). این حملات می‌تواند یک تا چند بار در هفته، معمولاً به طور غیرقابل پیش‌بینی رخ دهد و ممکن است در فعالیت‌ها و کار عادی بیمار تداخل ایجاد کنند.
به طور کلی علائم تشخیص حملات پنیک طبق معیار‌های DSM-۵ به شرح زیر است:
- تپش قلب یا تند شدن ضربان قلب
- تعریق
- لرزیدن یا لرزش
- احساس تنگی نفس یا خفگی
- درد یا ناراحتی قفسه سینه
- حالت تهوع یا ناراحتی شکمی
- احساس سرگیجه، بی‌ثباتی، سبکی سر یا غش
- غیرواقعی شدن (احساس غیرواقعی بودن) یا مسخ شخصیت (جدایی از خود)
- ترس از دست دادن کنترل یا دیوانه شدن
- ترس از مردن
- پارستزی (احساس بی‌حسی یا گزگز)
- لرز یا گرگرفتگی
راه‌های درمان حملات پنیک
بیماران مبتلا به اختلال پانیک چندین گزینه درمانی دارند که البته پزشک تصمیم میگیرد از چه روشی برای بهبود بیمار استفاده کند. تعیین اینکه کدام درمان برای یک بیمار خاص بهترین است، از طریق یک فرآیند تصمیم‌گیری مشترک بین بیمار و درمانگر انجام میشود. به طور کلی بیماران خواستار این موضوع هستند که در دوره زمانی کوتاهی درمان شوند و در ادامه در باره انواع روش‌های درمان صحبت می‌کنیم:
درمان شناختی رفتاری (CBT)
پزشکانی که در درمان شناختی رفتاری آموزشی ندیده‌اند ممکن است بیماران مبتلا به اختلال پنیک را به درمانگرانی که چنین آموزش‌هایی را دیده‌اند، ارجاع دهند. درمان شناختی رفتاری می‌تواند به تنهایی یا در ترکیب دارو‌های ضد افسردگی برای درمان بیماران مبتلا به اختلال هراس استفاده شود. درمان شناختی رفتاری (CBT) در پنیک شامل تکنیک‌های بسیاری است مانند آرام‌سازی کاربردی، مشاوره و سایکوتراپی، مدیریت هراس، بازآموزی تنفس، بازسازی شناختی و…
بنزودیازپین‌ها
بنزودیازپین‌ها هم در کاهش علائم هراس و دفعات حملات مؤثر هستند ولی ممکن است اثر کوتاهی داشته باشند. با این حال، بنزودیازپین‌ها باعث افسردگی شوند و با عوارض جانبی در طول مصرف و پس از قطع مصرف همراه هستن. آن‌ها همچنین نسبت به دارو‌های ضدافسردگی اثر بخشی کمتری دارند. بیماران مبتلا به اختلال پنیک و افسردگی که با بنزودیازپین‌ها درمان میشوند، نتایج ضعیف‌تری نسبت به بیمارانی که دارو‌های ضدافسردگی مصرف می‌کنند، به همراه دارند. افزودن ۰. ۵ میلی‌گرم کلونازپام سه بار در روز به ۱۰۰ میلی‌گرم سرترالین در روز منجر به علائم شدیدتر و دوره‌های هراس کمتر در یک هفته (۴۱ در مقابل ۴ درصد با سرترالین به تنهایی) میشود، اما نه در چهار هفته. در بیمارانی که قبلاً بنزودیازپین‌ها را برای اختلال هراس مصرف می‌کنند، رویکرد درمانی رفتاری شناختی (CBT) می‌تواند به حفظ شدت کم علائم هراس در هنگام قطع بنزودیازپین کمک کند.
درمان پنیک با دارو
دارو‌های ضد افسردگی به تنهایی در کاهش حملات و بهبود عملکرد بسیار مؤثر هستند و SSRIها و TCAها اثربخشی یکسانی از خود نشان می‌دهند. هر دسته از دارو‌های ضد افسردگی دارای عوارض جانبی هستند و تبعیت بیماران از درمان بر اساس میزان تحمل آن‌ها نسبت به این اثرات متفاوت است. درمان ضد افسردگی باید حداقل تا شش ماه پس از اینکه بیمار بدون علامت باشد ادامه یابد. هنگامی که داروی ضد افسردگی قطع میشود، بیمار باید به دقت تحت نظر قرار گیرد تا عود علائم اضطراب قبل از اینکه آن‌ها ناتوان‌کننده شوند، شناسایی شود. پزشکان به طور‌ایده‌آل ممکن است بخواهند بیماران مبتلا به اختلال پنیک را برای چهار تا ۱۵ جلسه CBT به یک درمانگر رفتار شناختی ارجاع دهند. اگرچه داده‌های طولانی‌مدت وجود ندارد، اما احتمالاً ترکیب درمان ضد افسردگی و CBT بیشتر از هر درمان به تنهایی برای بیمار مفید است و گزینه قطع داروی ضد افسردگی را فراهم میکند.
درمان پنیک با نوروفیدبک
به طور کلی روش های درمانی که بدون استفاده از دارو انجام میشوند بیشتر مورد پسند بیماران واقع میشود. نوروفیدبک به عنوان یک روش درمانی بدون دارو در رفع بیماری و اختلالات بسیار جدی نظیر پنیک و درمان وسواس و … مورد استفاده قرار میگیرد که نتایج بسیار خوبی را در زمینه پزشکی ارائه داده است.
این تکنیک به طور مستقیم بر عملکرد مغز تاثیر گذاشته و مشکلات این چنینی را به طور ریشه ای برطرف میکند. هر جلسه درمانی ممکن است حدود یک ساعت به طول بی انجامد که هیچ عارضه ای برای شخص ندارد. توجه داشته باشید که اختلالات سنگین همانند پنیک نیازمند درمان کامل هستند که طبیعتا مدت زمان بیشتری مورد نیاز است و برای این مورد باید تعداد جلسات تجویز شده نوروفیدبک را جدی بگیرید.
درمان پنیک با نوروفیدبک ILF
نوروفیدبک ILF یک درمان بسیار موفق برای مجموعه ای از شرایط و علائم اختلال پنیک است. اثربخشی این روش نوین و جدید در متون علمی به ثبت رسیده است. با ظهور پروتکل های فرکانس مادون پایین (ILF) نتایج موفقیت آمیز درمان نوروفیدبک بسیار افزایش پیدا کرده است. اگرچه به طور گسترده برای طیف وسیعی از شرایط استفاده می شود، اما ILF به طور قابل توجهی در مورد جمعیت هایی که حساسیت بالا و آسیب قابل توجهی از خود نشان می دهند مؤثر بوده است به عنوان مثال برای درمان اوتیسم، اختلال دوقطبی، اختلال اسکیزوافکتیو، اختلالات خواب مزمن، اختلال هراس و پنیک و… نتایج خوبی به همراه داشته است.
نوروفیدبک ILF به عنوان یک دستگاه پیشرفته در صنعت پزشکی، نتایج موثری را با فرکانس پایین در روند بهبود عملکرد مغز و خود تنظیمی آن ایجاد میکند. نوروفیدبک ILF همانند یک آینه عمل کرده و فرکانس زیر 0.1 میلی هرتز را به مغز می‌رساند. طول درمان با روش ILF بسیار کمتر شده و حدودا نصف تعداد جلسات در روش های کلاسیک است.
آیا نوروفیدبک واقعا یک درمان موثر برای پنیک است؟
به طور کلی باید بدانید که امروزه پیشرفت علم سبب شده تا درمان های غیر دارویی با نتیجه گیری سریع بسیار گسترده تر از درمان های دارویی شده است و از این سو پزشکان و متخصصان بیشتر سعی بر استفاده از این تکنیک های روز دنیا دارند. نوروفیدبک دارای نتایج درمانی موفق بسیاری است که در بسیاری از مقالات علمی ثبت شده و نشانگر توانایی و قدرت این روش برای اختلالاتی از این قبل هستند.
